levensbeschouwelijkportret

Beschrijf je mens-, gods- en wereldbeeld op dit moment. Beschrijf wat voor jou ‘het goede leven’ inhoudt en welk zelfbeeld je hebt.

Mensbeeld:

Ik zie potentie in iedereen. Ik probeer altijd te bedenken waar iemand vandaan komt en wat ze meegemaakt hebben. Ik denk dat iedereen spiritueel is, maar dat niet iedereen dat weet. Sommige mensen moeten dat nog uit zich halen of doen dat nooit in hun leven. Dat accepteer ik. Het is moeilijk om te zien hoe ver sommige mensen van zichzelf verwijderd zijn, door bijvoorbeeld door te slaan in religie of ideeën over politiek. Ik heb het idee dat dat mensen heel erg van hun pad kan brengen. Maar aan de andere kant denk ik dat alles altijd de juiste kant op gaat en dat die ‘slechte’ dingen misschien zelfs nodig zijn.

Veel mensen leven niet naar hun waarheid. Een groot deel van de mens liegt tegen zichzelf. Maar misschien is verlichting ook het ultieme niet liegen tegen jezelf. Het jammere is dat een groot deel van de mensen niet eens een idee hebben, dat ze zichzelf om de weg kunnen vragen en daar vrede kunnen vinden. Ik zie veel mensen als blind en gun het iedereen dat ze wel kunnen zien wat voor potentie en kracht er in hun zit. Want de waarheid is dat ieder mens het in zich heeft om zoveel (goede/slechte) energie de wereld in te sturen. Maar we hoeven het niet eens te zijn over die waarheid. Dit is iets persoonlijks. Ik denk dat heel de mensheid er wel naar toe werkt om het met zijn allen te begrijpen. Wanneer iedereen zijn persoonlijke weg bewandeld, kan ik me niet voorstellen dat je geen begrip zou kunnen hebben voor iemand die dat ook heeft gedaan en tot zijn waarheid is gekomen. Als je dat in elkaar kan zien, is dat het punt waarin het een universele waarheid wordt.

Godsbeeld/beeld van het hogere/beeld van het meta-empirische:

Ik ben altijd spiritueel geweest. Vanaf kinds af aan zocht ik al naar iets magisch. Het voelt van nature logisch voor mij dat er iets ‘hogers’ is. Maar dat is voor mij niet per se iets mythisch of onbegrijpbaar. Door alle dingen die ik tot nu toe heb geleerd over de wereld, mensen, wiskunde, natuurkunde, biologie en spiritualiteit, vind ik het nu logisch dat er waarschijnlijk nog een dimensie is waar bewustzijn zijn eigen plek heeft. Dit weet ik niet zeker, maar ik probeer het maar te verwoorden. Ik denk dat de evolutie ook bedoelt is om uiteindelijk bij dit hogere bewustzijn te komen. Dat bewustzijn is denk ik waarom alles en niets er is. Nu ik dit zo schrijf moet ik lachen omdat het ergens heel erg lijkt op het bijbel verhaal.

Er is iets hogers. Maar het is niet boven ons. Het is overal in en om ons heen. Ik heb het idee dat je hiermee in aanraking kan komen, als je in aanraking probeert te komen met je essentie. Daar is het recept, voor jou en alles wat er is in het universum. Soms raak ik het net even aan of kan ik het lichtelijk zien in de verte. Tijdens het intuïtief schilderen op de 3-daagse, kon ik helemaal landen in mijn essentie. Ik kwam er toen tot mijn schrik achter, dat hogere ook als best leeg kan overkomen. Ik besefte dat ik beste gelukkig was, landde in mezelf, besefte waar ik was in het leven en dacht dit is mooi, maar wat nu? Maar het mooie is, dat je altijd troost kan vinden in dat het zo stabiel en vredig is, omdat het is wat het is, en je van daaruit alle chaos, pieken en dalen kan creëren die je maar kan bedenken.

Wereldbeeld:

Als hiermee de aarde wordt bedoelt, dan zie ik een hele bijzondere en magische plek voor me. Ik zie in hoe deze natuurlijk helemaal wordt uitgebuit door de mens. Het ergste is dat we onszelf uitroeien, maar voor de rest van het universum boeit dit niet. Ik weet niet wat egoistischer is: dat we een planeet uitputten voor onze eigen behoeftes of dat we willen blijven bestaan. Is het misschien gewoon de natuur van de mens om als een parasiet zich te gedragen. Is dit erg of niet? Natuurlijk is onze planeet wel een jackpot, die niet vaak voorkomt, dus in die zin zou het wel fijn zijn als deze kan blijven bestaan.

Het is magisch dat de wereld bestaat. Ik vind het fascinerend dat de potentie voor alles (onze aarde, sterren, energie, atomen, het universum) ooit in het ‘niets’ bestond. Of in ieder geval in iets wat niet uit materie bestond. Ze zeggen wel eens dat mensen gebouwd zijn uit sterrenstof. Of dat God in jou zit. Ik denk dat wat ik hiervoor noemde de verklaring daarvoor is. Jij, ik, de mensen, de wereld, het universum, zijn een fysieke uiting van de potentie die al zat in het begin van alles. Ik ben benieuwd naar hoe ver we komen met onze potentie eruit halen.

Het goede leven volgens jou:

Wanneer je leeft naar de beste versie van jezelf worden. Ik weet dat er geen goed en slecht is. Maar ik denk dat je moet uitzoeken wat jou pad is. Een soort van instinct. Als je dit gevoel volgt, volg je denk ik het ritme van het universum en zal iedereen zich zo langzaam openen. Dit is de reden voor mij waarom er dingen zoals filosofie bestaan. Dan is de vraag nog of er vrije wil is of niet. Ja, misschien niet, maar is dat dan nog zo erg?

Het goede leven is wanneer je leeft naar jou waarheid, zonder tegen jezelf te liegen. Als je leeft naar erachter komen wat voor jou de waarheid is. Zolang je werkt aan zo eerlijk mogelijk tegen jezelf zijn en het leven leeft op een oprechte manier, kan je niet fout zitten.

Zelfbeeld:

Ik zie mezelf als een open en gevoelig mens. Ik probeer altijd mijn gevoel te volgen, om de redenen die ik hiervoor heb genoemd. Ik heb het idee dat ik hier goed mee in aanraking ben en bezig ben met het volgen van het pad om de beste versie van mezelf te zijn. Als ik dit doe, weet ik gewoon dat ik een goed leven zal leiden en zal bijdragen aan de wereld en het universum.

Ik ben een spiritueel mens die altijd de reden van haar bestaan heeft willen begrijpen. Ik ben iemand die heel erg in verbinding staat met haar gevoel. Ik ben, denk ik, boven gemiddeld bewust. Ik merk dat het voor mij makkelijker is om in te tunen met mijn gevoel dan voor anderen. Ik denk dat dit me in zekere zin een voorsprong geeft in spiritualiteit. Ik probeer te leven naar wat ik denk dat goed is.

Interview ouders en grootouders (of significante familieleden/vrienden over hun levensoriëntatie door te vragen naar hun mens-, gods- en wereldbeeld en het beeld van het goede leven. Beschrijf wat zij je vertellen.

Mijn vader: Het leven heeft geen reden. Je hebt het leven gekregen en daar heb je geluk mee. Je moet er daarom van genieten. Maar soms is er van genieten moeilijk door de dagelijkse sleur van werk. Je moet goed zijn voor de mensen om je heen en hun helpen er ook van te genieten. Je leeft maar een keer. Ik heb helaas de conclusie moeten trekken, na al mijn ervaringen, dat er niks is na de dood. Sommige mensen willen het betekenis geven in religies, maar er is gewoon niks. Je moet er gewoon het beste van maken.

Beschrijf wat volgens jou de dominante visie is in de maatschappij op de mens, god/het hogere, de wereld en het goede leven (media, ed.).

Ligt eraan in welke cultuur. Maar als ik zo naar de hele wereld kijk, komt religie overal naar voren in andere vormen. Dat betekent toch dat de mens altijd opzoek is naar betekenis. Dus ik zou zeggen dat de dominante visie van de mens geloven in god of iets hogers is. Nu ik dat zo schrijf denk ik dat dat eigenlijk best wel mooi is. Ik dacht altijd dat mensen die een religie aanhangen juist achterlopen, maar als ik het zo bekijk is het juist bewijs van wat de mens zo anders maakt dan andere dieren: het zoeken naar een connectie met dat hogere.

Het ligt natuurlijk aan waar en welke cultuur. Er zijn een heleboel landen waarin het gevoel voor spiritualiteit heel hoog ligt, zoals in Oost-Europa, Azië, Zuid-Amerika en Afrika. De Westerse landen hebben dit eigenlijk het meest verloren, of zelfs verbannen, door rationaliteit. Kapitalisme is het dominante systeem op dit moment in de wereld. En binnen kapitalisme is er alleen ruimte voor rationaliteit, feiten en materialisme. Kapitalisme draait niet om de essentie van de mens, want dat kost tijd en energie en levert niks tastbaars op. De maatschappij is meer aan het groeien als een groep, dan als individuen.

Beschrijf je culturele, geografische en sociaaleconomische achtergrond.

Ik ben opgegroeid in Nederland, in een Westerse cultuur. In een cultuur die heel nuchter, serieus en stug is. Het bevat veel open mensen, omdat niemand echt opgroeit met een cultuur. De Nederlandse cultuur is ‘open’ en leeg, omdat iedereen het voor zichzelf mag invullen.
Ik ben dus geboren en opgegroeid in Zeeland, Nederland. Daar zijn zeker meer closeminded mensen, omdat iedereen in een uithoek van Nederland woont waar ze niet hoeven te dealen met de rest van het land. Er waren veel witte, Nederlandse mensen. Er wonen ook veel christelijken. Ook een hoop gereformeerden.

Ik ben half Pools, dus mijn genen komen geografisch daar vandaan, maar ik zelf niet. Mijn moeder heeft me wel altijd meegenomen naar haar familie in Polen en mij Pools geleerd. Ze heeft pogingen gedaan tot Pools katholieke tradities er bij mij in te brengen en me katholiek te maken. Zonder enig succes.
Mijn Nederlandse kant van de familie zou ook katholiek moeten zijn, maar dat is voordat ik geboren werd al flink weggezakt.

Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid met Nederlandse normen en waarden, met hier en daar mijn Poolse moeder die daar tegen in probeerde te gaan. Door op zo’n persoonlijke manier verwikkeld te zijn met een andere cultuur, heeft dat me wel meer laten nadenken over de verschillen in mensen en culturen en mijn identiteit. Mijn moeder probeerde me katholiek op te voeden, hoewel ze volgens mij zelf niet eens zo goed weet waarom. Ik ben opgegroeid in een gezin met een gemiddeld inkomen en heb het altijd goed gehad. Ik heb altijd alles gekregen wat ik nodig had. Ik heb me in die zin nooit onveilig gevoeld. Mijn Nederlandse familie was altijd heel nuchter en normaal.

Schets je levenslijn en markeer de momenten die bepalend zijn geweest voor jouw ontwikkeling en beschrijf die (bijvoorbeeld a.d.h.v. de gebeurtenissen, ontmoetingen, keerpunten, personen)!

0 jaar – 11/05/1999 werd ik geboren in het ziekenhuis in Goes, Nederland. Ik was het eerste en laatste kind wat mijn ouders zouden nemen. Ik denk dat dit op zichzelf al een belangrijk gegeven is voor hoe mijn leven zou lopen. Ik werd gedoopt, toevallig gelijktijdig met een meisje die, vanaf dat ik 5 was, 8 jaar lang mijn beste vriendin zou blijven.

3 jaar – Mijn eerste herinneringen:
Ik lig in het ziekenhuis in Polen. Ik zie een schaduw van een vrouw die de bloemetjes water geeft in het raam. Ik begrijp niet waar de schaduw vandaan komt. Ik ben jaloers op het meisje die op het potje mag met het plaatje.
Ik ben in een Pools stadje in een restaurant met danszaal. Mijn hele familie is hier. Mijn Poolse oma, tante, opa, mijn Nederlandse oma, opa, oom, mijn vader en moeder. Iedereen is gelukkig. Iedereen lacht. Ik ben ook blij. Iedereen danst met elkaar. Ik eet geribbelde frietjes.
Volgens mij zijn deze gebeurtenissen allebei in dezelfde week.

3 – 12 jaar – Mijn ouders hebben in deze tijd altijd intense ruzies gehad. Ik kan niet pinpointen wanneer ze precies waren, maar een paar sessies zijn me zeker bij gebleven.

9 jaar – Ik werd voor het eerst ongesteld.

10 jaar – Pesten op de basisschool begon.

12 jaar – Eerste zoen. Ik ging naar de middelbare school, een zeer groot keerpunt voor mij. De puberteit begon er hard in te slippen. Ik ontmoette Jillis in de brugklas, mijn beste vriend en naar mijn idee zielsverwant. Daarmee ontmoette ik ook gelijk zijn ouders. De relatie met mijn moeder begon drastisch te verslechteren.

13 jaar – Ik ontmoette mijn eerste vriendje. Eerste keer seks. Eerste keer blowen. Eerste keer alcohol. Eerste sigaret. Ja, ja. Vlak voor ik 14 werd begon ik met hormonale anticonceptie.

14 jaar – Hier begon voor mij een wilde tijd, waarin ik veel blowde, chillde, eigenlijk alles deed wat een ouder niet wilt van een 14-jarige. Ik ben in een relatie met mijn eerste vriendje. Het was een vermoeiende en toxische relatie. Hij had veel mentale problemen. Het heeft me volledig gesloopt. Dit zou nog 1,5 jaar zo doorgaan.
In de 3e ga ik van havo/vwo naar mavo en zit ik niet meer in de klas bij Jillis.
Ik ontmoette Timothy, een jongen met wie ik later in mijn leven een relatie zou aangaan.

15 jaar – Nog steeds in de relatie met mijn eerste vriendje. Ondertussen is alles al zeer ingewikkeld en kut geworden in deze tijd. Mijn ouders zijn ten einde raad, ik blijf nachten weg, ben samen met iemand die niet goed voor me is en verwaarloos mezelf. Ik verloor contact met Jillis. Ik was een emotioneel wrak. Ik huilde veel. Ik was overduidelijk depressief.
Tussen alle ellende door chillde en blowde ik vrolijk verder, begon ik hier en daar met drugs te experimenteren en ging ik lekker naar feestjes en op avontuur.

16 jaar – Ik studeer cum laude af van mavo op de middelbare school. Middelbare schooltijd was uiteindelijk ellendig in sociale zin, maar goed, het is voorbij. Ik schrijf me in voor een willekeurige MBO opleiding in Zeeland, omdat mijn ouders dat wilden. Ik start in september met therapie met zowel mijn apothekersassistente opleiding als met mijn groepstherapie, waarvoor ik al half jaar in de wacht stond, omdat ik goed mezelf had verloren. Het einde van de relatie is op dit punt ook in zicht. Op kerstavond maak ik het uit met mijn vriendje. Ik heb geen traan gelaten.
Therapie is het beste wat me ooit is overkomen. Vanaf het moment dat ik daar begon, begon alles op zijn plek te vallen en begon ik mezelf weer te vinden. De mensen die ik daar heb ontmoet in groepstherapie, de therapeuten, iedereen was stuk voor stuk zo bijzonder. Mijn leven draaide alleen nog maar om daar heen gaan: 2 keer per week een hele dag. Ik leefde voor die dagen!

17 jaar – Nog steeds in therapie. Ik kom op een rare plek terecht. Ik heb niet echt vrienden. Ben niet blij over mijn opleiding. Probeer over te compenseren voor hoe moeilijk ik het mijn ouders maakte door veel met ze te doen. Mijn leven voelt leeg. Ik voel me alsof ik niet het juiste pad bewandel. Ik ontmoet iemand die deze kwetsbaarheid opmerkt en er misbruik van maakt.
Dit liet me inzien dat ik weer contact moest opnemen met Jillis. Langzaam maar zeker vinden we elkaar weer. Ik was ieder weekend bij hem en de mensen die daar woonden. Het was het begin van een fantastische tijd. In december stopte ik met een goed gevoel met groepstherapie.

18 jaar- Ik ben vol op aan het genieten van chillen in Zierikzee, waar Jillis woonde met zijn ouders, met zijn beste vriend Senne en nog een meisje. De ouders waren heel open en namen daardoor mensen in huis. Ze hadden een restaurant. Jillis, Senne en ik waren ieder weekend samen.
Ik begin in te zien dat ik apothekersassistente studeren echt haat en ik iets anders wil doen. Jillis zijn moeder motiveert en helpt me om naar de kunstacademie te gaan. Ik begin gelijk met mijn portfolio uitbreiden, de vooropleiding en 3 aanmeldingen. Allemaal terwijl ik nog studeer.
Ook begin ik in te zien dat ik veel ben veranderd, maar de mensen om mij heen niet: mijn ouders. Dit was het begin van nog een obstakel wat ik zou moeten overkomen. We begonnen met wat pogingen tot familietherapie, maar dat werkte niet. Toen ben ik in dezelfde instelling begonnen met individuele therapie. Met mijn therapeut kom ik tot de ontdekking dat mijn moeder waarschijnlijk autisme heeft, wat de verklaring is van mijn levenslange worsteling is met haar. Alles valt op zijn plek. Mijn therapeut besluit om een therapeut van mijn groepstherapie erbij te halen, die net een maand voordat ik wegging daar erbij kwam: Els. Ik besluit met Els verder te gaan. Els helpt me met strijden voor de kunstacademie en mijn persoon worden. Ze is een van de meest betekenisvolle relaties die ik ooit heb gehad.
Ondertussen begin ik met het daten van Timothy, de jongen die ik jaren geleden ontmoette en wie altijd contact met mij probeerde te houden. Blijkbaar zag hij iets in me.

19 jaar – Na twee keer afgewezen te zijn, doe ik toelating in juni op de Willem de Kooning Academie. Ik word toegelaten op mijn eerste keuze. Iedereen is gelukkig. Mijn leven veranderd drastisch. Ik verhuis naar Rotterdam met Jillis. Ik ontmoet Victoria. De tweede persoon met wie ik zo’n bijzondere band heb als met Jillis. Ik ga een relatie aan met Timothy. Deze zou 3 jaar duren.

20 jaar - In de zomer verlies ik mezelf weer. Ik ben mijn oude ik in een nieuw leven. Ik word geconfronteerd met de leegte van het leven. Ik raak in een diepe depressie. Ik begin mijn disconnectie met Timothy te voelen, maar betrek dit op mezelf. Ik stop eindelijk na 8 jaar met hormonale anticonceptie. Wat een wereld van verschil. Na de zomer voel ik me leeg, maar heb ik er gewoon meer vrede mee. Victoria en ik beseffen dat we verliefd zijn op elkaar. Dit was een moeilijke tijd. We besloten er niks mee te doen en door te gaan met onze relaties. Dit zou onze vriendschap toch wel wat veranderen. Mijn kunstacademie gaat goed. Ik zit nog steeds in therapie met Els, die me probeert te helpen om mezelf te vinden. De coronatijd verbetert de relatie met mij en Jillis heel erg.

21 jaar – Deze tijd voelt als een waas. Alsof ik heel lang stil stond. Ik begin steeds harder aan te lopen tegen dat ik niet tevreden ben in mijn relatie. Dit veroorzaakt veel onrust in mijn leven en mezelf. Ik besluit een half tussenjaar te nemen door corona. De eerste keer stop ik met iets in mijn leven. In de wintertijd begin ik te beseffen dat ik mijn relatie moet verbreken. Dit was intens moeilijk. Als klap op de vuurpijl gaat die week mijn verstandskies ontsteken en moet deze getrokken worden in het ziekenhuis, wat de ergste fysieke pijn is dit ik ooit heb ervaren. Het was bijna traumatisch. Het voelde alsof ik zowel mentaal als fysiek door zoveel pijn ging en helemaal gereset werd. Het was moeilijk, maar zo leerzaam om alleen door dit heen te gaan. Toen hebben we toch weer contact opgenomen, waarna mij een intens moeilijk iets overkwam, waardoor we automatisch de relatie weer inrolden.

22 jaar – Op mijn verjaardag ervaar ik mijn eerste paniek aanval. Ik had niet verwacht dat ik zou zijn waar ik nu was. Alles voelt raar. Hoe dan ook probeer ik er vrede mee te vinden en dat lukt me! Ik voel me best gelukkig en goed. In de zomer ga ik op reis naar Polen. Mijn eerste solo-travel. Ik hoop daar misschien wat te vinden in mijn Poolse familie, omdat ik geen contact meer heb met mijn moeder. In plaats daarvan vind ik mezelf op vele andere manieren: ik ontmoet iedere dag allerlei bijzondere mensen, beleef avonturen, voel me geïnspireerd en ontmoet opnieuw een persoon met wie ik een bijzondere band heb: Daniel. Ik word voor de 2e keer verliefd tijdens mijn relatie op iemand anders en besef dat ik er voor goed een punt achter moet zetten. Ik ga terug naar Polen en reis rond met Daniel voor 2,5 week. Hierna begin ik aan de Minor Filosofie, Wereldreligies en Spiritualiteit en schrijf me in om een uitwisseling te doen in Polen. Voor het eerst in mijn leven voel ik me goed in mezelf. Ik ben niet meer bang om alleen te zijn of onzeker. Ik voel vrede. Ik voel me op het goede pad.

Hoe kijk jij aan tegen de zin van het en van jouw leven?

Dit is volledig gebaseerd op alles wat ik zelf heb ervaren en bedacht: ik denk dat we als mens een doel hebben om naar dat ‘hogere’ te komen of ons eraan te herinneren dat wat de kern is, en weer een te worden met de kern. Waarom, ik weet niet waarom. Omdat Plato dit zegt, omdat boeddha dit deed, omdat Hindoeïsme dit benoemd. Mensen van over heel de wereld hebben blijkbaar dit idee ook. Omdat dat de wetten zijn van de natuur die ik overal in terug zie. Van de oerknal, tot dat het heelal weer uitdooft, naar dat het weer aan gaat. Alles heeft tegenpolen. Alles gaat van niets, naar iets, naar niets. Ik denk dat het ieders lot is om dat gevoel achterna te gaan wat je voelt na een goed gesprek met een vriend, of wanneer je geïnspireerd bent, of wanneer alles op zijn plek lijkt te vallen. Ik weet niet waarom, maar dat is de juiste weg voor die persoon. Als iedereen dat pad bewandelt zal het makkelijker worden om van generatie op generatie dichterbij de kern komen en uiterlijk ‘superbewust’ te worden. Vraag me niet wat daarvan het doel is. Wellicht puur omdat de mens uit niets, naar iets, naar weer niets moet gaan. Dat zijn de wetten. Ik probeer dat gevoel te volgen. Zolang ik dat mijn hele leven blijf doen, weet ik dat ik een goed leven heb geleid.

Het leven is 100% de moeite waard. Het feit dat je niet zeker weet of er nog iets na komt is een goede reden om het leven te leven. Ik voelde dat ik volop wilde schrijven, maar ik begin langzaam in te zien dat je jezelf niet de druk moet geven om alles van het leven te willen ervaren. Probeer het leven volop in je op te nemen, de kleinste dingen, want die zijn al zo magisch. Ik denk dat mijn leven hoe dan ook zin heeft, of ik het voor mezelf leef of voor een ander. Ik denk wel dat mijn leven zinvol zal zijn, omdat ik mijn doel is om mensen te inspireren om bewust van zichzelf te worden. Ik ga dat doel bereiken. Ik ben daar nu al mee bezig. Maar zelfs als ik dat niet zou doen, zou het leven zin hebben, omdat mijn essentie de kans krijgt om te voelen hoe het is om mens te zijn. Ik zie mijn leven leven als iets wat mijn ziel op haar cv kan zetten.

Welke betekenis ken je toe aan dood, ziekte, ‘ongeluk’ en het kwaad?

Het is balans. Er is negatieve energie en positieve energie. Ze hebben elkaar nodig om überhaupt als goed of slecht gedefinieerd te kunnen worden. Zonder dood zou het leven zo een andere ervaring zijn.

De dood is alleen het overgaan van het fysieke naar een andere vorm.
Ziekte is het lichaam of de gedachtes die het zicht van de geest belemmeren met het leven puur leven, maar het kan ook een verrijkende ervaring zijn.
Ongeluk zijn toevalligheden die je niet uitkomen.
Kwaad is een idee van de mens over wat hij niet wil dat met hem of anderen zou gebeuren.

Hoe kijk jij aan tegen de kwaliteit van je bestaan in relatie tot jouw opvatting van ‘het goede leven’ (vraag 1 D)?

Ik denk dat ik goed op weg ben. Ik ben blij dat ik leef. Ik ben blij dat ik bewust leef. Ik ben blij dat ik mag zijn wie ik ben. Het maakt me gelukkig om die ‘magie’ van het leven in bepaalde momenten op te merken. Dat maakt het voor mij het helemaal waard. Ik jaag dat gevoel achterna. Zolang ik dat doe ben ik gelukkig.

Ik denk nog steeds dat ik goed op weg ben. Ik ben dankbaar. Ik ben open. Ik ben flexibel, maar heb wel een sterke kern. Maar ik besef wel dat besluiteloosheid mij belemmerd. Als ik zou werken aan daar vanaf komen, zou ik denk ik goed leven.

Wat is voor jou de betekenis van werk/arbeid in het algemeen?

Het eerste wat in me opkomt is karma. Het is moeite. Actie en reactie. Als je een bepaalde uitkomst wilt moet je daar energie in stoppen. Dat is werk.

De ‘normaalheid’ van het leven helpt ons in zekere zin om te aarden. We zijn mensen wiens lichaam moet worden gevoed, die moe wordt, die stomme dingen moet doen zoals plassen. We kunnen onze geest verruimen in onze tijd op aarde, maar om dat op aarde te doen zit er wel een voorwaarde vast: het onderhouden van ons lichaam en leefomgeving. Daarvoor moeten we onder andere werken. Ik besef net dat als je er zo naar kijkt, we met zijn allen zouden moeten bijdragen aan een wereld waar het zo fijn/interessant mogelijk wordt om de geest te kunnen verruimen op aarde voor iedereen. Daar zijn uiteraard veel dingen op te zeggen.

Welke visie heb jij op jouw beroep en beroepsgroep (waarvoor je momenteel opgeleid wordt)?

Kunst is zo breed. Ik ben blij dat er kunstenaars zijn. Het lijkt het enige beroep te zijn wat geen service of product verleend. Het staat los van kapitalisme (tenzij je een commerciële maker bent natuurlijk). Het denkt na over de toekomst, het verleden, het nu. Het zendt berichten uit. Het zet mensen aan het denken. Het prikkelt mensen. Het bepaald hoe de maatschappij eruit ziet. Het is moeilijk om hier antwoord op te geven.

Ik zie mijn school niet als iets waar ik word opgeleid tot een beroep. School is slechts een benaming en een excuus, om de mensen hier te kunnen laten ontwikkelen en spelen. Of misschien is mijn school wel het ultieme voorbeeld van wat educatie zou moeten zijn: zelfontwikkeling. In ieder geval, mijn beroep is misschien wel de belangrijkste die er is. Het ontwikkelen van ideeën. Het verspreiden van boodschappen. Vragen stellen. Mensen laten nadenken. De wereld vervormen. Een andere kijk bieden. Dat is de service die mijn beroep verleend. Een erg belangrijke service.

Hoe omschrijf je jouw beroepsidentiteit?

Ik wil niet verbonden zijn aan een beroep. Ik heb mijn eigen identiteit. Wat ik doe om geld te verdienen is maar een klein gedeelte van wat ik ben, ook al zou het misschien 5 dagen van mijn week innemen. Ik vind kunstenaar ook geen beroep. Kunstenaar word je niet. Ik weet niet wat ik wil doen met het gene waar ik nu voor word opgeleid.

Ik ben een vechter. Ik heb woede in me over zaken in deze maatschappij en die zal ik uiten in mijn ‘beroep’ om een verandering te maken. Zaken zoals gezondheid en vrouw zijn.

Hoe zie jij jezelf als onderdeel van het grote geheel (mensheid/samenleving/wereld/kosmos)

Zoals ik al eerder noemde, zolang ik mijn pad volg en open blijf voor de tekens van ‘het ware’ of ‘het universum’ en deze opvang, dan ben ik goed bezig voor mezelf en de mensheid. Dan zal ik mijn doel als mens op deze aarde vervullen.

Ik zal altijd blijven werken aan mezelf bewust en open houden. Daarnaast wil ik andere mensen helpen om ze bewuster te laten leven. Het is net zoals met geld of eten: zodra je zelf stabiel bent en genoeg hebt, kan je die stabiliteit gebruiken om andere mensen te helpen en daarin verder te komen.

Beschrijf personen, boeken, films die je inspireren.

Dr Alok Kanojia! Een psychiater die interviews houdt met streamers op Twitch. Hij is van Indiase afkomst en studeerde eerst in een ashram om monk te worden, waarna hij naar Amerika ging om dokter te worden. Hij combineert de twee. Daarnaast houdt hij dus interviews met mensen op Twitch en youtube over hun persoonlijke leven, waardoor er duizenden mensen worden geholpen door deze sessies te beluisteren.
Alan Watts (filosoof, schrijver, spreker), Carlos Castaneda (schrijver), Bo Burnham (comedian), Marc Rebillet (muzikant), Hannah Gatsby (comedian), Abigail Thorn (youtuber ‘Philosophy Tube’), Jonna Jinton (youtuber), Tim Hofman (Nederlands programma-maker)

Boeken: Taking charge of your own fertility, Siddhartha, The Teachings of Don Juan reeks, Vagabond (manga)

Films/series: Bojack Horseman, Lost in Translation, Studio Ghibli, American Honey, Kumare (docu), Corpus Christi

Boeken: Wijsbegeerte is een boek waar ik heel veel van heb geleerd onderhand, how to change your mind

Makers: Shia LeBeouf (director, acteur Honey Boy), Taika Waititi (director van bijv Jojo Rabbit), Wes Anderson (director van Isle of Dogs)
Personen: Okke, een van mijn vrienden, die een van de meest bijzondere mensen is die ik ken. Hij danst, maakt ontzettend goede muziek, zingt, rapt. Hij heeft een super gekke kijk op het leven. Als Okke een religie was zou ik hem aanhangen.

Welke bronnen zou je willen aanboren?

Ik kan niet uitvogelen wat er wordt bedoelt met deze vraag.

Volgens mij begrijp ik nu beter wat er wordt bedoelt met deze vraag.
Bojack Horseman is een super grappige, tragische en echte serie over het leven van een moreel goed leven. Een echt aanrader.
Dr Alok Kanojia is iemand die volgens mij flink heeft geproefd van ‘de waarheid’. Wanneer ik hem hoor spreken kan ik zeggen dat hij iemand is die ‘het snapt’. Hij probeert het voor mensen die het niet snappen te begeleiden om de beste versie van zichzelf te worden.
Okke, een van mijn vrienden, is iemand die het naar mijn idee ook snapt. Hij heeft ook een hele open connectie met de wereld en weet dit in hele bijzondere manieren te vertalen.

Welke betekenis hebben spirituele en/of religieuze inspiratie voor jou?

Mijn ‘waarheid’ leven. Mijn leven inrichten met rituelen. Luisteren naar wat mijn lichaam en geest nodig hebben. Luisteren naar wat mijn leven nodig heeft. Op gevoel af gaan. Proberen om de magie te zien in het leven. Mediteren, geluk voelen, rust voelen, dankbaarheid voelen. Dat is wat spiritualiteit voor mij doet.

Heel veel betekenis. Het gaat me niet zo zeer om ‘de waarheid’ leren kennen, maar om mezelf zo goed mogelijk leren kennen. Ik zie mijn leven als een mogelijk om een persoon te leren kennen: ik. Daarvoor moet ik regelmatig intunen met mijn innerlijke wereld. Spiritueel bezig zijn met het leven en rituelen in mijn leven hebben helpt mij daarbij.

Dromen en idealen

Wat zijn jouw persoonlijke dromen en idealen?

Ik wil de beste versie van mezelf worden, uiteraard. Ik wil goed zijn voor mensen. Ik wil mezelf creatief kunnen uiten. Ik hoop dat ik mijn hele leven lang de ruimte zal hebben om muziek en kunst kunnen maken. Om goed voor mezelf te zorgen. Ik hoop dat op een dag mijn meditatie en yoga practice heel erg zijn uitgebreid. Dat mijn kunst iets heeft betekent. Dat ik heel veel kennis op heb mogen doen. Dat ik gezond en gelukkig leef. Dat ik niet te veel nodig heb. Dat ik mij op een mooie plek ergens thuis mag voelen en goede mensen om me heen heb.

Ik wil een verandering maken in de maatschappij. Ik wil mensen bewuster maken van zichzelf. Ik wil een voorbeeld kunnen zijn. Ook omdat ik zelf zolang naar mensen heb opgekeken. Ik heb nu het gevoel dat ik dat langzaam maar zeker voor andere mensen wordt. Ik denk dat ik dat kan zijn met wat ik ook doe. Door gewoon mijn leven te leven.
Geluk kunnen vinden in alles, maar met name altijd in mezelf. Ik wil ultieme vrede sluiten met mezelf. Ik wil me thuis kunnen voelen in mezelf, waar of met wie ik ook ben.

Wat zijn jouw beroepsmatige dromen en idealen?

Ik zou een verandering willen maken in de gezondheidszorg. Het is zo kapitalistisch: snel en massaal effectief. Dat werkt niet. Iedereen is te anders. Ik zou willen dat het de norm werd dat lichaam en geest samen werden gebracht. Dat levensstijl serieus werd genomen. Ik zou willen helpen mensen bewuster te laten leven. Ik heb geen idee of ik dit op grote schaal kan doen, maar ik ga iets proberen te doen.
Ik wil vechten voor vrouwenrechten. Ook in dit land. Ik wil dat vrouwen worden erkend in medisch onderzoek, dat abortus bespreekbaar wordt gemaakt, dat anticonceptie verantwoordelijkheid eerlijk wordt verdeeld tussen mannen en vrouwen, dat vrouwen bewust worden van hoe hun lichaam in hun voordeel kan werken en het niet uitzetten met hormonale anticonceptie. Ik wil dat vrouwen erkend worden en ik ga daar voor werken, op welke manier dan ook.

Een verandering maken in de maatschappij wat betreft gezondheid en bewustzijn. En dan met name gericht op vrouwelijke gezondheid en bewustwording van de rol van vrouwelijkheid. Het zou uiteraard mooi meegenomen zijn als ik dit kan bereiken door met mijn kunst. Zoals ik al eerder noemde, kunst is het beroep wat ideeen creert en overbrengt, kritische vragen stelt en verandering brengt als de boodschap goed wordt gevormd. Ik hoop daarmee mijn ideeën aan te kaarten.

Hoe ziet jouw ideale samenleving eruit?

Aandacht. Aandacht voor iedereen. Langzamer leven. Minder is meer. Mensen leven met elkaar, niet langs elkaar. Geen massaproductie, maar produceren met aandacht. Producten kopen uit je buurt. Services verlenen aan de mensen in de buurt. Geen huisartsen, maar lifestylecoaches. Iedereen heeft een psycholoog.

Een samenleving waarin iedereen wordt erkent. Waarin de schoonheid van alles en iedereen wordt erkent. Waarin het gaat om de dingen die er echt toe doen. Waarin vrouwen worden erkent. Niet eens gelijkwaardigheid, maar wel evenveel erkenning voor iedereen. Iedereen is waardig om op een gelijke manier erkent te worden. Een maatschappij waarin wordt geleerd hoe je communiceert met elkaar. Waarin de gevoelswereld niet wordt onderdrukt.

Wat versta je onder goed burgerschap? Hoe ziet voor jou ‘de goede burger’ eruit?

Iemand die mensen om zich heen helpt. Iemand die niet wegkijkt.

Iemand die niet alleen aan zichzelf denkt. Iemand die kan zien dat iemand buiten de groep valt en dat kan benoemen om hem weer in de groep te trekken. Iemand die onrecht durft te benoemen. Iemand die zomaar iets goeds doet voor de ander.

Welke bijdrage wil jij als professional aan de samenleving leveren?

Ik denk dat ik dat bij B al heb benoemd. Ik hoop een verandering te brengen in de gezondheidszorg en ik wil vechten voor dat vrouwen erkend worden.

Ik wil mensen bewust maken. Ik wil mijn ideeën overbrengen en vragen stellen. Ik wil bewustzijn in mensen aanwakkeren.

Hoe verhouden bovenstaande dromen en idealen zich met jouw levensoriëntatie?

Ik denk dat mijn idealen en dromen verwikkeld zijn met mijn levensoriëntatie. Ze zijn gecreëerd door mijn levensoriëntatie en andersom. Het is niet dat ik twee werelden probeer samen te voegen. Hoe ik mijn hele leven leef is mijn levensoriëntatie (wat een grappige woordspeling).

Wat ik hier voor ook noemde, mijn dromen en idealen gaan hand in hand met mijn levensoriëntatie. Ik oriënteer me niet alleen naar hoe ik het leven zou moeten leven, ik leef het ook echt. Dit is mijn manier van bijdragen aan het maken van een bewustere samenleving.